آکنه ولگاریس نام پزشکی آکنه معمولی است - وجود جوشهای سرسیاه، سرسفید و دیگر انواع جوشها روی پوست. شایع ترین نقاط جوش، صورت، سینه، شانه ها و پشت هستند. اگرچه آکنه خفیف ممکن است با درمان های بدون نسخه بهبود یابد، اما اشکال شدیدتر آن باید توسط متخصص پوست درمان شود.
کومدون یا ضایعه اولیه آکنه، فولیکول مو است که با چربی و سلول های مرده پوست مسدود شده است کومدون ها می توانند به برجستگی هایی به نام جوش های سرسفید و سر سیاه تبدیل شوند. محصولاتی که ممکن است باعث تحریک کومدون ها شوند، "کومدوژنیک" نامیده می شوند. آرایش با برچسب "غیر کومدوژنیک" کمتر احتمال دارد منافذ را مسدود کند و باعث آکنه شود.
جوش های سرسیاه کومدون هایی هستند که در سطح پوست باز هستند. آنها با چربی اضافی و سلول های مرده پوست پر شده اند. جوش های سرسیاه اغلب با داروهای بدون نسخه قابل درمان هستند.
جوش سر سفید نوعی آکنه است که وقتی سلولهای مرده در منافذ پوست شما حبس میشوند، تشکیل میشود. این جوش آزار دهنده است. جوش سر سفید یک عارضه بسیار رایج است که ممکن است بر روی صورت، گردن، پشت و سینه شما ظاهر شود.
پاپول ها کومدون هایی هستند که ملتهب می شوند و برجستگی های کوچک قرمز یا صورتی روی پوست ایجاد می کنند. این نوع جوش ممکن است به لمس حساس باشد. فشار دادن می تواند التهاب را بدتر کند و ممکن است منجر به زخم شود. تعداد زیادی پاپول ممکن است نشان دهنده آکنه متوسط تا شدید باشد.
پوسچول نوع دیگری از جوش های ملتهب است. آنها شبیه جوش سر سفید با یک حلقه قرمز در اطراف برآمدگی هستند. برجستگی معمولاً با چرک سفید یا زرد پر می شود. از فشردن پوسچول ها خودداری کنید. فشار دادن آن باعث ایجاد اسکار یا لکه های تیره روی پوست شود.
ندول ها برجستگی های بزرگ و ملتهبی هستند که هنگام لمس سفت می شوند. آنها در عمق پوست ایجاد می شوند و اغلب دردناک هستند. ندول ها باید توسط متخصص پوست درمان شوند زیرا ممکن است زخمی شوند. درمان های بدون نسخه ممکن است برای از بین بردن آنها به اندازه کافی قدرتمند نباشند، اما داروهای تجویزی می توانند موثر باشند.
افراد مبتلا به آکنه ندولوکیستیک شدید دارای کیست ها و ندول های ملتهب متعدد هستند. آکنه ممکن است قرمز تیره یا بنفش شود. اغلب جای زخم بر جای می گذارد. درمان سریع توسط متخصص پوست می تواند جای زخم را به حداقل برساند.
درمان موضعی، داروهایی است که مستقیماً روی پوست مانند ژل یا کرم استفاده می شود. محصولات موضعی بدون نسخه اغلب می توانند به آکنه خفیف کمک کنند. آنها ممکن است حاوی موادی مانند بنزوئیل پراکسید، رزورسینول، اسید سالیسیلیک یا گوگرد باشند. محصولات تجویزی مانند کرم های ضد میکروبی یا رتینوئیدی می توانند آکنه های خفیف تا متوسط را درمان کنند. اینها را می توان به تنهایی یا در ترکیب با سایر مواد تجویز کرد.
آنتی بیوتیک هایی مانند تتراسایکلین، مینوسیکلین، داکسی سایکلین یا اریترومایسین ممکن است با هدف قرار دادن باکتری ها و کاهش التهاب، آکنه های متوسط تا شدید را درمان کنند. سایر درمان های سیستمیک شامل داروهای ضد بارداری خوراکی است که می تواند آکنه را در برخی زنان کاهش دهد، اسپیرونولاکتون، یک قرص هورمون ضد آندروژن و ایزوترتینوئین (ویتامین A با دوز بالا). ایزوترتینوئین فقط در برخی از موارد شدید آکنه کیستیک یا در مواردی که سایر درمان ها مؤثر نیستند استفاده می شود. یک دوره درمان ایزوترتینوئین نیاز به قرار ملاقات منظم با متخصص پوست شما دارد.