ممکن است مد یک مفهوم مدرن به نظر برسد، با این حال آنچه نشان می دهد به زمان های بسیار قدیم برمی گردد. اگر بگوییم هر لباسی داستانی را روایت می کند، اشتباه نخواهد بود. از آنجایی که لباس پوشیدن همیشه وسیله ای برای پوشاندن بدن نبوده است، در عوض همیشه نشان دهنده ایده ای در مورد شخصی است که آن را می پوشد. آنها که هستند، از کجا آمده اند، چه می کنند.
در ایران نیز مانند هر جای دیگر دنیا، پوشاک همیشه نقش ویژه ای داشته است. در سرزمینی بسیار وسیع با مردمی که بیش از 5000 سال در آن زندگی میکردند، لباسها راه زیادی را طی کردهاند تا به آنچه امروز هستند تبدیل شوند و حرفهای زیادی برای گفتن دارند.
در این وبلاگ، زندگی مد در ایران آشکار می شود، در مورد سفر آن و برخی از جنبه های آن خواهید خواند:
وقتی گروههای مختلف مردم با هم زندگی میکنند، بهویژه زمانی که طول عمر آن قرنها طول میکشد، آداب و رسوم و سنتها در کنار جنبههای متمایزکننده ساخته میشوند.
آنچه امروزه به عنوان لباس محلی مکان های مختلف می شناسیم، هر کدام برای خود سابقه ای طولانی دارد، اما امروزه بیشتر در روستاها و در میان اقوام و همچنین در مناسبت های خاص به زندگی خود ادامه می دهند. این عمدتاً نتیجه دیدگاه تغییر یافته جهان نسبت به لباس، و ایده جهانی تری است که حدود دو قرن پیش در سرتاسر سرزمین گسترش یافت و نشان دهنده توجه کلی به لباس برای مردان و زنان است.
تغییرات جهانی پوشاک تقریباً همزمان با حرکت سایر نقاط جهان به سمت حس یکپارچهتر مد و لباس در ایران اتفاق افتاد. در طول تقریباً دویست سال خود، سبک لباس با فراز و نشیبهایی روبهرو بوده است و با تغییرات شدید بسیاری مواجه شده است تا به آنچه امروز است تبدیل شود. با این حال، روندهای جهانی و سبک های نوآورانه هرگز از ایران خارج نشدند. سبک لباس پوشیدن محلی و سنتی همیشه زنده بوده، با روندهای جهانی ترکیب شده و سبک منحصر به فردی را ایجاد کرده است که فقط می توان در ایران دید و تجربه کرد.
به یاد دارم یک توریست که از این سبک لباس منحصر به فرد متحیر شده بودند و دیدند که پسران و دختران تهرانی به طور معمولی می پوشند. این زوجها دوباره از دیدن اینکه چگونه در شهرهای مختلف بازدید میکنند و عشایری که در یک کوچ سالانه به آنها میپیوندند، مردم لباسهای سنتی و محلی خود را با شکوه تمام میپوشند، شگفتزده شدند. نحوه لباس پوشیدن مردان و زنان برای محل کار، داشتن یک شب بیرون از منزل با دوستان، بازدید از مردم یا قدم زدن در یک پارک می تواند در عین حال واقعاً پیشنهاد دهنده، خلاقانه و زیبا باشد. "شما می توانید مردان و زنان خوش پوشی را ببینید که همیشه می توانید از لباس های شان الهام بگیرید!"
زنان آذری لباسهای بلند به رنگهای شاد و روشن همراه با کلاه کوچکی به نام برک میپوشیدند، زنان متاهل بزرگتر زیر روسریهای بلند و رنگارنگ خود سرپوشی مانند کلاه کوچکی به سر میکردند. مردان آذری کتهای بلند با کلاه پشمی می پوشند، زیرا محل زندگی آنها در شمال غرب ایران آب و هوای بسیار سردی دارد. سادگی در لباس مردانه نشانه اصالت و برای زنان رنگ های روشن است. می توان در تورهای متعددی که ارائه می شود از ایالت های آذری ایران دیدن کرد و از تماشای اجرای رقص سنتی آذری زیبا که در آن رقصندگان لباس محلی خود را می پوشند لذت برد.
مردم گیلک ایران شمال ایران را خانه خود می نامند. این مردم که بین دریای خزر در شمال و کوه البرز در جنوب زندگی میکنند، در یکی از سرسبزترین مناطق ایران زندگی میکنند و به مرور زمان بر نحوه پوشش آنها تأثیر گذاشته است.
اگرچه لباسهای سنتی و محلی گیلکها را میتوان به سه بخش قاسم آبادی در شرق، تالشی در غرب و روسوخی در مرکز دستهبندی کرد، اما این لباس سنتی قاسم آبادی است که به عنوان یکی از قدیمیترین و قدیمیترین لباسها شناخته میشود. اصیل ترین مدل های لباس در ایران و به طور کلی در شرق.
زنان قاسم آبادی دامن بلند یا کوتاه، جلیقه روی پیراهن در فصول سرد و روسری بلند می پوشند برخی از زنان کلاه کوچکی بر سر می گذارند که پیشانی آنها را می پوشاند. روی این کلاه و هم چنین روی جلیقه های خود سکه هایی به عنوان تزئین می گذارند.
بارزترین وجه لباس زنان قاسم آبادی، لایه های رنگارنگ آن، راه راه های رنگارنگ روی دامن و تزئینات سکه ای است. روسری ها نیز دارای نقش های خاصی هستند، معمولاً از گل ها و تزئینات دیگر. مردان لباس های ساده تری می پوشند. یک شلوار گشاد می پوشند که با شال و جلیقه و کلاه پشمی به کمر بسته می شود. جایی که شلوار، جلیقه و کلاه معمولا مشکی است، رنگ پیراهن به سلیقه شخصی مردی که آن را پوشیده است بستگی دارد.
در میان طوایف و عشایر متعددی که در ایران زندگی می کنند، لرهای بختیاری بیشترین گروه را تشکیل می دهند، سبک لباس آنها شکل و رنگی دارد که شبیه هیچ چیز دیگری نیست.
مرد بختیاری را می بینید که شلواری تیره و گشاد به تن دارد که با شال، کلاه پشمی و پیراهن بژ پشمی با راه راه های تیره عمودی به کمر بسته شده است. از سوی دیگر زن بختیاری، لایههای رنگارنگ لباسهای بلند را در کنار شال گردنی بلند و هماهنگ با آن لایهها بر تن میکند. میتوان در یکی از این کوچهای سالانه به بختیاریها پیوست و سبک زندگی را تجربه کرد که سالهاست ادامه داشته و شاهد شیوههای ساخت لباسهای خود و نحوه پوشیدن آنها بود.